به گزارش سلامت نیوز به نقل از شرق ؛ بزرگترین مشکل در این میان، نیازهای اقتصادی این زنان است چرا که تا مدت زیادی پس از ترک، از لحاظ اشتغال و مسایل اقتصادی با محدودیتهای زیادی روبهرو هستند، بنابراین نیاز است حمایتهای بیشتری دریافت کنند چرا که درمان و هزینههای آن بهخصوص هزینههای مشاوره بسیار بالاست و آنان را از مشاوره منظم و طولانی مدتی که به آن نیاز دارند محروم میکند.از سوی دیگر نداشتن سرپناه مشکل بزرگ دیگر این زنان است چرا که بسیاری از آنها پس از بهبودی بهدلیل ترک کردن خانه در زمان مصرف یا طرد شدن، امکان برگشت به خانه را ندارند و زندگی کردن برای آنها پس از ترک، سخت میشود چون در زمان ترک در کمپ بسر میبرند اما برای زنان معتاد بهبودیافته سرپناهی وجود ندارد و خانههای بینراهی و حمایتهای اجتماعی میتواند بخش عمدهای از مسایل این زنان را حل کند چرا که بسیاری از این زنان هیچگونه مهارتهای اجتماعی ندارند و به دلیل نداشتن همین مهارتها و نبود توانایی غلبه بر استرس و اضطراب به ورطه اعتیاد افتادهاند.اینها همه در حالی است که جای خالی حمایتهای اجتماعی از این زنان مشهود است و فعالیتهای نهادهای مدنی با محدودیتهایی روبهرو است اما حضور سازمانهای دولتی در این میان میتواند بسیار موثر باشد.
ضروری است خدماتی همچون بیمههای درمانی با توجه به هزینههای بالای درمان به این زنان اختصاص یابد و مشاورهها هم تحتپوشش بیمههای درمانی قرار گیرند چرا که متاسفانه مشاورهها در کشور ما تحتپوشش بیمه نیست و هزینههای آن بسیار بالاست.در این میان ورود به گروههای 12 قدم بهرغم مقاومت زیادی که این زنان برای ورود به آن نشان میدهند میتواند بسیار موثر باشد چراکه این زنان از شناخته شدن میترسند. در این میان مشکلات مادران و همسران مصرفکننده دوچندان است.
نظر شما